Η μουσικη που γουσταρω!!!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Μια ακομα κριση ταυτοτητας και προσωπικοτητας!

Επανερχομαι δημοσιευοντας μια εσωτερικη "συνομιλια" με τον ευατο μου!
Κατα αρχην σε αυτη την ηλικια που ειναι αναρωτιεμαι δεκαδες φορες για το ποιος πραγματικα ειμαι.Αυτο πιστευω οτι με βοηθαει γιατι ετσι γνωριζω καλυτερα τον ιδιο μου τον ευατο. Σκεφτομαι λοιπον τις υπαρξιακες μου αποριες. Σκεφτομαι πως ειστε εσεις και πως ειμαι εγω. Σε τι μοιαζουμε και σε τι διαφερουμε. Νιωθω οτι ειμαι πολυ μονος, πολυ διαφορετικος. Τα ιδανικα και οι σκεψεις μου ειναι πολυ διαφορετικες απο των περισσοτερων εφηβων. Γενικα, προσπαθω να καταλαβω γιατι εχω φτασει στο σημειο αυτο. Μηπως εγω σκεφτομαι λαθος και προσπαθω αθελα μου να το παιξω διαφορετικος για να κεντρισω το ενδιαφερον; Φυσικα δεν επιδιωκω κατι τετοιο αλλα μηπως το κανω χωρις να το εχω συνειδητοποιησει. Μηπως η πλειονοτητα εχει ορθολογικη σκεψη και απλα εγω αποτελω μια "παραφωνια" στην ουτοπικη μας κοινωνια;
Μετα ομως βγαινω στο μπαλκονι και βλεπω τον κοσμο. Τοτε, νιωθω πραγματικα δικαιομενος που προσπαθω να ειμαι διαφορετικος. Δικαιομενος που δεν συμβιβαζομαι με την σαπιλα της χωρας μας και προσπαθω μεσα απο ενα απλο blog, να βρω συμπαραστατες στην προσπαθεια για μια νεα κοινωνια, πιο ανθρωπινη, πιο αγαθη. Δυστυχως, εχω βρει λιγους συνομιλικους μου που να συμμεριζονται παρομοιες αποψεις. Δικαιομενος που τουλαχιστον προσπαθω να αλλαξω τον κοσμο.
Ολα αυτα μου συμβαινουν γιατι ανθρωποι σαν τους γονεις μου και το ΡΑΨΩΔΟ ΦΙΛΟΛΟΓΟ μου ανοιξαν τα ματια. Μ' εμαθαν να κρινω και να μην αποδεχομαι αυτα που οι αλλοι θεωρουν δεδομενα.Τους ευχαριστω πολυ απο τα βαθη της καρδιας μου.Δυστυχως ομως δεν μπορω σε αυτα τα ατομα να προσθεσω τους καθηγητες στο σχολειο.Εκει που οι ολοι αναγκαστικα περναμε τον περισσοτερο χρονο της ημερας μας. Πολλοι καθηγητες φοβουνται τις αλλαγες. Τρανο παραδειγμα ενα περιστατικο που συνεβει σημερα. Ο καθηγητης μας λεει οτι οι απεργιες δεν πρεπει να συμβαινουν αφου ο Καραμανλης δεν παθαινει τιποτα αρα πρεπει να καταργηθουν. Ενα εχω να σας πω κυριε καθηγητα: Τουλαχιστον με τις απεργιες προσπαθεις να πετυχεις, γινεσαι δραστηριος και πολλες φορες εμπνεεις και τους αλλους συνανθρωπους σου. Δηλαδη με το να καθεσαι απαθης τι καταφερνεις; Παθαινει τιποτα ο Καραμανλης; Απλα καταντας ενας μοιρολατρικος ανθρωπος που θα περασει τη ζωη του δυσανασχετώντας για αυτη αλλα χωρις τη δυναμη να την προσπαθησει να την αλλαξει. Πισω στο θεμα μας τωρα. Με το να ειμαι ενας συγκαταβατικος, αβουλος ανθρωπος το μονο που καταφερνω ειναι να προωθω τα σχεδια των ισχυρων για ελεγχομενες κοινωνιες. Ο κοσμος μας πηγαινει απο το κακο στο χειροτερο και δεν μπορω να κατσω με σταυρωμενα τα χερια μπροστα σε μια τετοια κατασταση. Νιωθω οτι ετυχα τον κληρο να αναλαβω μια τεραστια ευθυνη που δεν ξερω πως να χειριστω. Νιωθω πως εχω την υποχρεωση να σωσω τη σκεψη οσων ακομα σωζεται. Να αγωνιστω για αυτο που πρεσβευςι η δικια μου προσωπικοτητα. Πιθανον να αποτυχω να πεισω τους αλλους αλλα σιγουρα δεν θα τα παρατησω. Δεν μ' αρεσει να τα παραταω. Κυριως δεν μ'αρεσει να χανω, δεν εχω μαθει να χανω.Ισως ολα αυτα να ακουγονται πολυ εγωκεντρικα και εγωιστικα αλλα ειναι οτι νιωθω. Δεν προσπαθω να κοροϊδεψω τον ιδιο μου τον ευατο και να τον πεισω για κατι που δεν ειμαι. Αλλα αισθανομαι οτι ακριβως σας εγραψα.Υπαρχουν φορες που στεναχωριομουν που σκεφτομαι διαφορετικα, που πονουσα επειδη δεν μπορουσα να ειμαι σαν ολους τους αλλους, επειδη ποτε δεν εκανα καποιον πραγματικα "κολλητο" φιλο εξαιτιας του τροπου που σκεφτομαι. Μα δεν πειράζει γιατί ο πόνος μου δεν είναι άσκοπος υπαρχει εκεί για να μου θυμίζει πως είμαι άνθρωπος, με αισθήματα, με καλές στιγμές και με προβλήματα,
που έκανε μα και θα ξανακάνει λάθος βήματα.(Ρ.Φ)
. Και να εξηγουμαστε, δεν με θεωρω νοητικα ανωτερο απο κανεναν αλλα με θεωρω πιο ωριμο απο μερικους. Βασικα δεν ειναι μονο θεμα ωριμοτητας αλλα ειναι και θεμα ποσο θελεις να παλεψεις για κατι καινουριο και ποσο θελεις να αντιμετωπισεις την πραγματικη κατασταση στην κοινωνια. Και στην παρουσα κατασταση και ηλικια ειμαι γεματος ενεργεια και θεληση να "παλεψω".
Το ξερω οτι ειναι δυσκολα.Το ξερω οτι χιλιαδες ακομα προσπαθησαν και δεν τα καταφεραν αμμεσα. Αλλα θελω να βαλω το δικο μου χαλικι στην προσπαθεια για να ωριμασουν τετοιες αποψεις στις ψυχες ολου του κοσμου.
Και οσο μπορω να σκεφτομαι, θα υποστιριζω τις αποψεις μου! {"Μεγαλη μπουκια φαε, μεγαλη κουβεντα μην λες" λεει ο σοφος λαος μας. Δυστυχως δεν μπορω να σας εγγυηθω για το μελλον αλλα προς το παρον δεν ενεργω με βαση το συμφερον(Ρ.Φ)}Ολα μπορουν να φυλακιστουν εκτος απο τις σκεψεις και τις ιδεές. Οι ανθρωποι ειναι περαστικοι σε αυτο το κοσμο, οι ιδεές ομως μενουν!!!

Προτεινω σε ολους οσους διαβασαν το ποστ αυτο να ακουσουν το τραγουδι του Ραψωδου φιλολογου(Ρ.Φ) με ονονα "Για μενα".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε ελεύθερα τα δικά σας σχόλια!